Louise werd eiceldonor

Hey iedereen

Dit is eigenlijk meer een berichtje voor de personen die twijfelen om donor te worden. Afgelopen donderdag heb ik voor de eerste maal eicellen gedoneerd. En hier is zo een beetje mijn verhaal.

Ik had een koppel gevonden op een forum dat dringend op zoek was naar een donor. Zij hebben me alle informatie doorgegeven over het donatieteam van het fertiliteitscentrum van hun ziekenhuis. Na een eerste telefonisch gesprek, hebben ze een informatiefolder opgestuurd samen met de melding waarop de dokter je bloed moet testen. Dus ben ik dan maar eerst naar de huisarts gegaan, bloed laten afnemen en dit laten testen op AMH (Anti Müller Hormoon). Na een tweetal weken wachten, kreeg ik het langverwachte telefoontje: mijn AMH waarden waren heel goed.

Dan ben ik voor de eerste maal naar het donatieteam gegaan. Daar heb ik dan een gesprek gehad met de psychologe en ben ik op consultatie geweest bij de gynaecoloog. Ook hebben ze daar nogmaals bloed geprikt voor het labo ( de dienst genetica). Dan volgde een kort gesprek bij die dienst genetica over de gezondheid van mijn familie (erfelijke aandoeningen, ziekten, enzovoort).

Op dit resultaat heb ik toch een poosje moeten wachten… Na lang afwachten kreeg ik dan uiteindelijk groen licht om te doneren! Joepie…

Dan maar vlug de spuitjes afhalen en nog wat uitleg gekregen. Daarna moest ik ongeveer veertien dagen elke dag een spuitje zetten in mijn onderbuik (lijkt op de spuitjes die je krijgt tegen flebitis).  Ondertussen wel al eens op controle geweest bij de gynaecoloog.

Dit was dus de pick-up! Het is heel snel gegaan.

Dan het langverwachte laatste spuitje (pregnyl). 36 uren later melde ik me terug aan in het ziekenhuis voor de pick-up. Iedereen was heel vriendelijk en ik voelde me op mijn gemak. Je mag het o zo leuke ziekenhuisschortje aandoen en enkele minuten wachten. Dan ga je bij de gynaecoloog en die geeft je een verdoving (je ziet alles, je praat ondertussen met de dokter, je kijkt mee op het scherm wat er gebeurt en je voelt enkele kleine prikjes). Dit was dus de pick-up! Het is heel snel gegaan.

21 goede eicellen heb ik kunnen doneren! Heel goed dus! Ik heb meerdere mensen kunnen helpen, de personen waarvoor ik doneer en nog wat extra eitjes voor de mensen op de wachtlijst! Super!

Je wordt terug naar je bed gebracht waar je nog wat vloeistof in het infuus krijgt (suikerwater) omdat je daar nuchter bent toegekomen en wat flauw kan zijn (door niet te eten,wat stress, enzovoort).  De verpleegsters bieden je iets aan om te drinken en je krijgt er een lekkere suikerwafel bij… Ondertussen kijkt de dokter naar het resultaat en na enkele minuten komt hij het al vertellen. 21 goede eicellen heb ik kunnen doneren! Heel goed dus! Ik heb meerdere mensen kunnen helpen, de personen waarvoor ik doneer en nog wat extra eitjes voor de mensen op de wachtlijst! Super!

Na een dertigtal minuutjes mag je dan alweer naar huis… Dat was het.

Voor ik het vergeet, in die 36 uren dat ik moest wachten voor de pick-up heb ik een heel mooi boeket bloemen thuis ontvangen. Verzonden door het donatieteam, echt heel lief en attent! Dankjewel daarvoor!

Mijn vriend laat me hier volledig vrij in en steunt me ook enorm. Hij mocht zelf ook mee bij de gynaecoloog en kon de pick-up ook zien gebeuren (hij had mijn handje vast).

Tijdens de veertien dagen dat ik zelf de spuitjes zette, heb ik ook nergens last van gehad.

Zo dit was mijn verhaal over mijn eerste pick-up. In september start ik mijn tweede donatie…

Groetjes Louise