Menu

 

Wij zijn een lesbisch koppel en hadden een kinderwens met anonieme donor.

Via familie en kennissen die ook zwanger werden via een donor, belandden we in een groot en bekend fertiliteitscentrum. We kregen een datum voor een infomoment en daarna maakten we onze eerste afspraak. Maar we voelden ons al snel een nummertje in de rij. Elke keer hadden we een andere assistente. De arts die ons was toegewezen zagen we enkel op aanvraag. Uiteraard met enige wachttijd. De meemoeder werd weinig betrokken naar ons aanvoelen. Het lukte ons niet zo gemakkelijk zwanger te worden. En we hadden het gevoel dat wat we aanbrachten niet gehoord werd. Bij de 4e inseminatie hadden we een positieve zwangerschapstest. Eens je zwanger bent, hoef je niet meer naar het fertiliteitscentrum maar word je opgevolgd door je eigen gynaecoloog. Ik had nog geen vaste gynaecoloog en dus nam ik contact op met het ziekenhuis bij ons in de buurt. Bij de eerste echo daar bleek het hartje niet te kloppen en volgde er een curettage.  Wij wilden niet meer terug naar het eerste fertiliteitscentrum, we voelden ons beter in het lokale ziekenhuis.

Wij hebben een lang traject achter de rug, maar het was het waard want we hebben nu een pracht van een dochtertje!

Toen startte ons traject bij onze vaste gynaecologe in onze buurt. Vanuit het eerste fertiliteitscentrum hoorden we niets meer. We kregen uiteindelijk nog twee positieve bloedtesten maar die werden telkens vanzelf afgebroken vroeg in de zwangerschap. Uiteindelijk zijn er hormooninspuitingen opgestart en toen waren we bij de eerste inseminatie zwanger van onze prachtig meisje.