Jan vertelt over zijn beleving als wensvader en echtgenoot

Mijn vrouw en ik waren er vrij gerust in toen we op zeker moment beslisten dat we voor kinderen wilden gaan. We hadden totaal niet gedacht dat er eventueel problemen zouden zijn. 

Maar toen mijn vrouw na een paar maanden nog niet zwanger was, wilden we toch weten wat er aan de hand was. Uit het onderzoek bleek dat mijn spermakwaliteit behoorlijk laag was. De dokter vertelde dat er maar 3% kans was dat we op natuurlijke wijze zouden zwanger worden. 

Ik herinner me nog heel goed het moment waarop we dat te horen kregen. Dan moet je toch wel even gaan zitten. Eerst reageer je met ongeloof. Klopt dat wel? Ligt het niet aan de omstandigheden? Ik ben immers stevig uit geweest vorig weekend... Maar langzaam sijpelt dan toch het besef binnen dat er wel degelijk een vruchtbaarheidsprobleem is.  

Eerst reageer je met ongeloof. Klopt dat wel? Maar langzaam sijpelt dan toch het besef binnen dat er wel degelijk een vruchtbaarheidsprobleem is.

Ik ben geen prater. Het is niet dat ik dan vrienden opbel en zeg ‘weet je wat ik nu aan de hand heb?’. Ik weet niet of dat typisch mannelijk is, sommige mannen doen het misschien wel, maar ik heb dat niet gedaan.  

Drie maanden na het slechte nieuws waren we klaar om aan een vruchtbaarheidstraject te beginnen. We pasten onze levensstijl aan: gezond eten, niet te veel drinken. En we maakten een afspraak op het fertiliteitscentrum voor een IVF-behandeling.  

Daar merk je pas hoeveel mensen er met vruchtbaarheidsproblemen kampen. Je bent niet de enige die beroep moet doen op medische technieken.  

We hebben nu een flinke zoon van 3 jaar. Maar het is een erg lang traject geweest. We hebben uiteindelijk zes volledige IVF-cycli gehad.  

Ik ben altijd mee geweest naar de behandelingen en besprekingen. Maar ik zat daar een beetje voor spek en bonen bij.

Mijn positie als man vond ik niet gemakkelijk. Het is natuurlijk mijn vrouw die alle behandelingen moest ondergaan. Ik ben altijd mee geweest naar de behandelingen en besprekingen. Maar ik zat daar een beetje voor spek en bonen bij. Dan zei de arts ‘We zitten met een probleem’, en dan werd er naar mij gekeken. We hebben op zeker moment een gesprek gehad bij een fertiliteitsarts die voorstelde om met donorsperma te werken. Mijn vrouw en ik zaten daar samen, maar de arts voerde dat gesprek alleen met mijn vrouw. Het was alsof ik niet bestond. Ik voelde me volledig overbodig. Mijn vrouw had mij blijkbaar zelfs niet nodig om een kind te krijgen. Ik heb me ook vaak schuldig gevoeld. Ik vroeg me soms af of mijn vrouw niet beter af zou zijn geweest zonder mij.  

Mijn vrouw en ik gingen heel anders om met onze emoties tijdens het fertiliteitstraject. Ik weet dat mijn vrouw daar veel meer over wilde praten. Met elkaar, binnen het koppel, maar ook met anderen. Ik ben daar helemaal anders in. Ik praatte daar liever niet over. En tegelijk voelde ik me ook wel eenzaam. Ik ging dan op zaterdag fietsen met vrienden. Ik verwachtte een telefoontje met nieuws, maar ik vertelde daar niets over aan mijn vrienden. Ook niet wanneer het telefoontje kwam en het opnieuw slecht nieuws bleek te zijn. Ik heb dat heel lang allemaal voor mezelf gehouden. 

Een veel gehoord advies is ‘Je moet er niet zoveel aan denken’. Maar als je in een fertiliteitstraject zit, dan denk je daar dag en nacht aan, dat is gewoon zo. 

Op langere termijn is dat niet haalbaar. Ondertussen kennen we nog koppels in een vruchtbaarheidstraject. Het is toch gemakkelijker om te praten met mensen die hetzelfde meemaken. Dan heb je minder risico op goedbedoelde maar pijnlijke opmerkingen. Een veel gehoord advies is ‘Je moet er niet zoveel aan denken’. Maar als je in een fertiliteitstraject zit, dan denk je daar dag en nacht aan, dat is gewoon zo. 

We hebben een tweede kindje overwogen. Maar we zijn ondertussen drie jaar ouder, dus het wordt er zeker niet gemakkelijker op om zwanger te worden. Opnieuw zo’n moeizaam traject zagen we uiteindelijk niet zitten. Je moet het ook niet forceren.  We hebben een gezond kind en daarmee is ons gezin is compleet.