Jan en zijn vrouw proberen al jaren zwanger te worden

Hai, ik ben Jan en ik wil even wat vertellen. Maar voor ik dat doe, deze belangrijke disclaimer: ik ben niet de held in dit verhaal, eerder de sidekick. Ik beschrijf mijn perspectief, maar als je het volledige verhaal wilt, moet je met mijn vrouw praten.

Alles wat ik hier nu ga zeggen, heeft zij tweemaal zo hard - of nog harder - gevoeld, en dan heb ik het nog niet eens over alles wat ze fysiek al heeft doorstaan. Zij is de held.

Teleurgesteld

Mijn vrouw en ik proberen al jaren om een kind te krijgen. Dat lukt niet, ondanks onderzoeken en fertiliteitstrajecten. We doen maand na maand een test. Elke keer zijn we teleurgesteld. Het is zwaar. Zéker nadat we IVF zijn gestart en alle onderzoeken uitwezen dat we goede kans van slagen hadden (“de meesten zijn na drie keer wel zwanger hoor”), en dan toch: maand na maand niks.

Maar het moeilijkst vind ik om erover te praten. Om hardop te zeggen dat je eigenlijk wel kinderen wil - nogmaals, voor mijn vrouw is het moeilijker, want bij haar heeft het een enorme impact op haar werk - maar daarbij ook nog eens dat het niet meteen lukt.

Het mantra in onze maatschappij zegt dat je kinderen moet krijgen, waardoor je je niet alleen slecht voelt als je niet wil, maar ook als het niet lukt. Echt, tonnen respect als je niet wil en tegen dezelfde vooroordelen opbokst.

Mannelijkheid

Ik heb ook niet het gevoel dat daar over gepraat kan worden, en zat er zelf eerst maandenlang over in de knoop. Ook bij vrienden of familie durfde ik niet praten. Bang dat iedereen dan ineens die verwachting van een kind oplegt, dat er elke maand naar gevraagd wordt. Of dat er aan mijn vruchtbaarheid - mijn mannelijkheid - getwijfeld wordt. De angst om onvruchtbaar te zijn hield me nachten wakker.

Ik was zo aan het vastlopen, dat ik erover moest praten, ik kon niet meer. En dat praten deed me goed. Fijn om eens mijn hart te luchten. Om andere ervaringen te horen die mijn eigen gevoel - en soms wanhoop - in perspectief kunnen plaatsen.

Om de initiatieven te horen die er bestaan en die kunnen helpen, al is het maar gewoon om te praten. Ik wéét nu dat sommigen meer dan dubbel zo lang hebben moeten wachten, veel langer behandeld werden, en helaas maar waar: dat we echt met veel zijn, dat we met z’n allen minder vruchtbaar worden.

Hopen op goed nieuws

En alsjeblieft, begin nu geen druk te leggen of regelmatig te vragen, want misschien komt het nooit. Ik weet dat en hou daar rekening mee, al hoop ik uiteraard, zoals elke maand, op goed nieuws. En als dat er is, dan zeggen we dat wel als we ons daar klaar voor voelen.

Maar als ik iets mag meegeven, zeker als je een kinderwens hebt: praat erover met iemand. Vanaf het begin, en dit geldt zeker ook voor mannen.