Hoe Raziya en Thomas na een sterilisatie toch nog twee kinderen kregen

 

Voor Thomas was het al een hele tijd duidelijk dat zijn kinderwens was afgesloten. Hij had dan ook een sterilisatie te laten uitvoeren.  

Maar dat was voor hij mij leerde kennen! Ik ben een stuk jonger dan Thomas en ik had een actieve kinderwens. Gelukkig hoefde ik niet veel moeite te doen om hem te overtuigen. Het was voor hem ook snel duidelijk dat hij met mij wel een gezin wilde stichten.  

En dus onderging Thomas een hersteloperatie. Daarbij worden de zaadleiders hersteld en wordt de sterilisatie ongedaan gemaakt. De operatie verliep op zich succesvol, maar bij controle van het sperma nadien, bleek dat er nog steeds geen zaadcellen aanwezig waren. 

Dat betekende dat het niet mogelijk zou zijn om op natuurlijke wijze zwanger worden

Dat betekende dat het niet mogelijk zou zijn om op natuurlijke wijze zwanger worden. Meteen werd ons verteld dat er wel nog een andere optie was. In het fertiliteitscentrum kan op chirurgische wijze zaad uit de teelbal verwijderd worden. Dat zaad kan nadien via IVF tot een bevruchting leiden. 

En dus ging Thomas voor de tweede maal onder het mes. De zaadcellen die werden onttrokken waren van goede kwaliteit en werden ingevroren en bewaard in de spermabank. 

Ondertussen begon ik zelf ook aan een behandeling. Voor een bevruchting via IVF moest ik als vrouw immers hormoontherapie doorlopen en een eicelpunctie ondergaan. Ik vond het hele traject erg intens. Ik had veel emotionele ups en downs. Mijn humeur kon van het ene moment op het andere compleet omslaan. Dat was noch voor mij noch voor Thomas een prettige periode. De eicelpunctie bracht ook echt veel pijn met zich mee. Maar tot onze opluchting leverde het traject 11 eicellen op, waarvan er 9 ook bevrucht werden. Dat was echt een succes. 

Na de eicelpunctie en de in vitro bevruchting, volgde de eerste embryotransfer. Ik had geen goed gevoel bij de terugplaatsing van het embryo. Voor mij leek het alsof de arts wat slordig te werk ging. Ik had weinig vertrouwen in haar als persoon en in haar professionele vaardigheden. Maar toch leefde ik in de weken daarop tussen hoop en wanhoop. Die wachtweken zijn heel erg intens. Maar mijn voorgevoel bleek juist. De zwangerschapstest was negatief. 

Ik vind het belangrijk om mijn verhaal te delen omdat er in mijn gemeenschap nog niet veel over wordt gepraat.

Voor de tweede embryotransfer had ik een andere arts, waarmee het echt goed klikte. Deze keer had ik er veel meer vertrouwen in. En inderdaad, bij de tweede terugplaatsing bleek ik zwanger. Wat een geluk! 

Na de geboorte van ons eerste kindje wilden we snel voor een tweede gaan. Er waren immers nog overgebleven embryo’s waarvan we er eentje lieten terugplaatsen. Een nieuwe eicelpunctie was voor ons tweede kind dus niet meer nodig. Een jaar na mijn bevalling was ik al zwanger van ons tweede kindje en daarmee was ons gezin compleet. Ons fertiliteitstraject is alles bij elkaar vlot verlopen en daar ben ik heel blij om. 

Ik vind het belangrijk om mijn verhaal te delen omdat er in mijn gemeenschap nog niet veel over wordt gepraat. Zo wist ik bijvoorbeeld dat mijn zus een fertiliteitstraject had doorlopen, maar meer werd daar niet over gezegd. Er werd niet gepraat over wat het vruchtbaarheidsprobleem was of welke behandeling er werd gevolgd.  Er werden geen details of emoties gedeeld.

En ik voelde mij zo kwetsbaar in die periode dat ik het risico op negatieve commentaar niet wilde nemen

Zelf heb ik mijn familie ook pas ingelicht over het fertiliteitstraject eens het allemaal achter de rug was. Ik was bang dat ze mij niet zouden begrijpen. En ik voelde mij zo kwetsbaar in die periode dat ik het risico op negatieve commentaar niet wilde nemen. In mijn gemeenschap is het evident dat je kinderen krijgt binnen je huwelijk. Het is niet het enige doel van het huwelijk, maar toch een belangrijk onderdeel ervan. Het is vanuit dat oogpunt dan ook moeilijk te begrijpen waarom ik zou kiezen om te trouwen met een man die zich had laten steriliseren. Gelukkig heb ik er nadien wel over kunnen praten.

Ik hoop daarmee de drempel in mijn gemeenschap wat te verlagen. Het hoeft geen taboe te zijn. Als er een vruchtbaarheidsprobleem is, dan loont het echt de moeite om een fertiliteitstraject te proberen! Ik weet dat het niet bij iedereen werkt, maar wij hebben er wel onze twee kinderen aan te danken.