Bart en Olivier hebben een zoontje via draagmoederschap
Toen we trouwden hadden we allebei een kinderwens. We hadden op dat moment nog geen vastomlijnd idee van hoe we die wens zouden kunnen vervullen. En dus hebben we de opties bekeken.
Voor ons was het belangrijk dat onze zoon zowel zijn eiceldonor als zijn draagmoeder zou kennen.
We vonden vrij eenvoudig een eiceldonor in ons eigen netwerk. Een draagmoeder vinden bleek een andere uitdaging. Via kennissen kwamen we in contact met een Amerikaanse organisatie die draagmoederschap organiseert. Het bleek een heel professionele organisatie die alles goed voor je regelt. Op die manier weet je ook dat alles juridisch in orde is en dat er op een ethisch verantwoorde manier wordt gewerkt. We gingen naar Parijs voor een intakegesprek en we hadden er meteen een goed gevoel bij. De organisatie ging grondig te werk. Er volgden vragenlijsten en gesprekken die ons ook aan het denken zetten. Zo moesten we ons bijvoorbeeld de vraag stellen wat we zouden doen als tijdens de zwangerschap bleek dat de foetus aan het syndroom van Down zou lijden. De kandidaat draagmoeder krijgt net dezelfde vragenlijst. Op basis van de antwoorden word je dan ook aan elkaar gematcht. Op het ogenblik dat we de draagmoeder voor het eerst hebben gesproken, wisten we dus al dat we op een aantal vlakken op hetzelfde spoor zitten.
Voor ons was het belangrijk dat onze zoon zowel zijn eiceldonor als zijn draagmoeder zou kennen. Voor de zwangerschap wilden we de draagmoeder dan ook beter leren kennen. We hadden regelmatige videogesprekken. Momenteel voelt ze echt aan als een buitenlands familielid waar we af en toe contact mee houden. Wat dat betreft is het dus allemaal goed verlopen.
Er is in België geen juridisch kader, dat maakt het onduidelijk voor iedereen
Het juridische luik was veel moeilijker. We kregen vanuit de VS een geboorte attest met onze twee namen op als vaders, maar in onze stad werd zo’n geboorte attest niet erkend. In België staat er altijd een moeder op het geboorte attest, namelijk de vrouw die het kind heeft gebaard. We hebben uiteindelijk via de rechtbank het geboorteattest laten erkennen. Achteraf hebben we vernomen dat de stad ook een geboorte attest kan erkennen, maar in ons geval zijn we op onwil gebotst.
Er is in België geen juridisch kader, dat maakt het onduidelijk voor iedereen. We kregen aanvankelijk bijvoorbeeld geen geboortepremie en geen kindergeld. Het gaat ons niet om het geld, maar het is niet fair. Onze zoon verdient dezelfde behandeling als elk ander kind.
